“Ik ben dankbaar voor deze plek”

Twaalf jaar geleden overleed haar man. Haar kinderen zeiden al snel: “Je moet weer iets gaan doen mama, je kan niet binnen blijven zitten.” De geboren Antilliaanse houdt van gezelligheid en liet zich uiteindelijk overhalen. “Alleen is ook maar zo alleen, maar ik vind het soms lastig om ergens alleen heen te gaan. Uiteindelijk ben ik eerst een keer naar Trefpunt Duistervoorde gegaan om koffie te gaan drinken. Nou ja thee, want ik drink helemaal geen koffie. Samen met mijn dochter, die heeft me meegesleept. Daarna ben ik zelf een keer naar De Ontmoeting Klein Twello gegaan, want dit is dichter bij m’n huis. Ik loop met een rollator en probeer elke dag een paar kilometer te lopen. Toen ik binnenkwam zag ik direct bekenden. Toen was de drempel helemaal weg voor mij.”

“Als ik op een verjaardag kom en iedereen zit daar met z’n tweeën dan voelt dat niet fijn. Hier, op de Ontmoeting, komen veel mensen alleen, dat maakt het toch anders voor je gevoel, het schept een band. Als je ouder wordt en je verliest je partner, terwijl je zo lang samen bent geweest, dan is het lastig om weer ergens voor te leven. De stap om naar De Ontmoeting te gaan was lastig, maar ik ben er zo blij mee dat ik ben gegaan. Het breekt de dag voor mij, iedereen is vriendelijk en ik vind het prachtig! Ik ben enorm dankbaar!”

“Stoelyoga is een aanrader!”

Eén van Ina’s eerste activiteiten was de stoelyoga op dinsdag. “Ik had in de krant al wel eens gelezen over stoelyoga. Ik dacht, ‘ach, waarom niet’. Het gaat om de beweging, maar ook vooral de gezelligheid onder elkaar. Ik kan het iedereen aanraden! Na de yoga drinken we samen koffie, praten we bij en kun je verse soep krijgen.”

Tegenwoordig is ze ook vaste gast op de donderdag. “Ik zat een keer alleen thuis en dacht, ‘ik ga daar een kopje theedrinken’. Ik kwam binnen en er zat een clubje gezellig samen te zingen. Ik ben erbij gaan zitten en sindsdien kom ik ook iedere donderdag. Ik ken de liedjes meestal niet, maar dan neurie ik gezellig mee. Verder ga ik altijd één keer in de maand naar ‘Samen eten’. Dat vind ik ook heel gezellig en mag van mij wel vaker!”

Hechte buurt

‘Samen eten’ doet ze overigens ook met de buurt op de Ontmoeting. Dat organiseren ze zelf, eens per kwartaal. Ina vertelt dat het een hechte buurt is, een groep van zo’n 20 mensen die goed met elkaar kan opschieten. “Onze huisjes zijn te klein voor zo’n grote groep, daarom hebben we Mens en Welzijn benaderd of we hier terecht konden en dat bleek mogelijk. Dat is echt een uitkomst!”

Dankzij de Ontmoeting en de buurt voelt Ina zich absoluut niet meer alleen. “Ik kan het iedereen aanraden om gewoon eens binnen te lopen!”